Σιχαμερή ατολμία.

Είμαι ελεύθερη.

Μπορώ να κατευθύνω τη ζωή μου, να ακολουθήσω όποια διαδρομή επιθυμώ.

Κι όμως, στέκομαι ακίνητη.
Φταίει που δεν έχω χάρτη.
Άραγε, τον έχασα;
Τον έδιωξα αφελώς;
Μήπως αυτονομήθηκε και δραπέτευσε απ'τα χέρια μου;

Πάντα ήμουν εξαρτημένη από έναν χάρτη..
Πάντα είχα οδηγό στην πορεία μου.
Ποτέ δεν άφηνα τη ζωή μου χωρίς επίβλεψη απ'το ανήσυχο και ανασφαλές βλέμμα μου.
Το τυχαίο ποτέ δεν το εμπιστεύτηκα.
Πώς να το εμπιστευτώ;
Είμαι πολύ δειλή για κάτι τέτοιο..

Χωρίς χάρτη νιώθω ζαλισμένη.
Το άγνωστο προσφέρει άπειρες επιλογές.
Ποιά να διαλέξω;
Να διαλέξω;
Ίσως προτιμώ το βάλτο μου..
Μέγαλη σκοτούρα να αναζητάς το στόχο σου.
Είναι πάντα θαμπός.
Εγώ έτσι τον βλέπω.
Εγώ έτσι έχω επιλέξει να τον βλέπω..
Είμαι δειλή.