https://www.youtube.com/watch?v=Cr5ZaIrsCyA

Γκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβενγκιβ_

Σα να μην πέρασε στιγμή από αυτή την εφηβική κατάσταση συναισθηματικού πανικού. Σα να μην υπήρξε ποτέ διάλειμμα, ποτέ αυτό το ξεκούραστο μισάωρο, αυτό το αποσυμφορητικό διάστημα μέχρι να βρεθώ ξανά πνιγμένη ως το λαιμό με χημικές ενώσεις ανάλογες του βουτανίου. Στριμωγμένες μέσα σε έναν ανθρωπόμορφο αναπτήρα που υπάρχει για να περιμένει. Μέχρι. Να εκτονώσει το περιεχόμενό του. Σε αέρια μορφή πια. Σε ασταθή μορφή. Την πιο ενδιαφέρουσα άλλωστε.

Ένα γλυκό επεισόδιο_ 
Μια γλυκιά εκδοχή των πραγμάτων_
Και πουφ. Ονειροπόληση ξανά. Απ' αυτή που κάνει την μοναξιά πιο έντονη. Πιο διαπεραστική.

|τα γνωστά|

Όταν βλέπω αυτό το φως ξέρω πως το βίβλιο μου θα ανοίξει στη σελίδα 83 και θα κλείσει στη σελίδα 225. Το ξέρω. Είναι συνέπεια αυτονόητη και πασιφανής και θα' μουν αφελής να την παραβλέψω. Όταν πέφτει σπαστικά ο αγκώνας μου από τον πάγκο της κουζίνας ξέρω πως θα χτυπήσει το τηλέφωνο σε 5 4 3 2 1 κι αγχώνομαι να αρχίσω εγκαίρως την αντίστροφη μέτρηση γιατί αλλιώς ποιο το νόημα της γνώσης αυτής. Όταν ούσα απροετοίμαστη δαγκώνω μαλακό παξιμάδι ξέρω πως μες στην ίδια μέρα θα φάω τουλάχιστον μισή πλάκα σοκολάτας. Όταν ακούω καινούριο τραγούδι γραμμένο σε ντο μείζονα ξέρω πως δε θα αναγνωρίσω το γεγονός και θα αναρωτηθώ μήπως. Όταν μπαίνω σε αεροπλάνο με το αριστερό πόδι ξέρω πως στη δίπλα θέση θα κάτσει ένας υπέροχος συνομιλητής. Όταν μπαίνω με το δεξί ξέρω πως θα διψάω ασυνήθιστα πολύ για τις επόμενες 3 μέρες. Όταν νιώθω τα μάγουλά μου να καίνε ξέρω πως εντός 4 ωρών θα παίξω επιτραπέζιο και θα χάσω παταγωδώς. Όταν χάνω σε επιτραπέζιο ξέρω πως θα κερδίσω στην αγάπη χαζέ.