Σου λείπει κάτι και δεν είσαι παράλογος.
Που να σταθεί χωρίς το πρώτο..
Ωστόσο εγώ το αναζητώ όπου μπορεί να υπάρξει αυτόνομο.
Πάνω στην αναζήτηση αυτή έγραψες με μολύβι 2B στο μαθητικό μου τετράδιο πως είμαι σα μωβ λουλούδι σε μπλε λιβάδι.
Δε μου'πες αλλά στοιχηματίζω πως έχω μόλις δύο πέταλα.
Μου δίνω δυο λεπτά να οργανωθώ.
Κάνω δυο στήλες στη σελίδα μου και πάνω τους στηρίζω την επικεφαλίδα:
Ιδεοκαταιγισμός του -δύο-.
Δίδυμα.
Διπολική διαταραχή.
Δύο χέρια.
Διττή φύση φωτός.
Διφασικό διάλυμα.
Πρόσημα (+ -)
Ζευγάρι ερωτικό.
Ζευγάρι χρωμοσωμάτων.
Κάστορας & Πολυδεύκτης.
2D κινούμενο σχέδιο.
Πιάνο & άρπα.
Διφωνικό.
2 Φεβρουαρίου.
Δύο ξένοι.
Δίκυκλο.
Δύο νέοι, 23 έως 24 ετών.
Μπόι δυο πήχες.
Η δεύτερη στήλη κενή. Υπάρχει απλώς για να εξυπηρετεί το φλέγον ζήτημα της δυαδικότητας. Τη μουτζωρώνω κιόλας για να ορίσω καλύτερα τον χώρο της.
Βλέπω ντουέτα παντού και τα παρατηρώ με θαυμασμό. Ό,τι πιο δύσκολο έχω επιχειρήσει στη ζωή μου. Όχι αλλά ναι. Δεν καταλαβαίνω. Ίσως δηλαδή. Αποκλείεται. Δεν είμαι απόλυτη βέβαια. Θα μπορούσε. Ό,τι πιο προκλητικό έχω επιχειρήσει στη ζωή μου. Και να που επιζητώ να εισβάλω ξανά και ξανά σε ένα νεοσχηματισθέν. Και να που το απροσδόκητο λειτουργεί. Και η λαβή μου στο λαιμό της είχε σαφή πρόθεση. Και η στήριξή μου στους πήχεις του έγινε με πλήρη συνείδηση. Και η επίθεσή της με βρήκε σε εξαιρετικά γειωμένη θέση άμυνας. Και το μυαλό μου δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκέψη των δύο. Κι είναι απόλαυση αυτό. Είναι απόλαυση να σχετίζεσαι και να παιδεύεσαι μέσα στη σκέψη της σχέσης. Να ψάχνεις τρόπο να επικοινωνήσεις καλύτεραβαθύτεραουσιαστικότερα. Να μιλήσεις ταυτόχρονα με τον άλλον και να πείτε το ίδιο πράγμα. Να πείτε τα άκρως αντίθετα. Να χτίσετε ένταση. Να χτυπηθείτε. Να πονέσετε. Να κοκκινίσουν τα μάγουλα σας σαν από έρωτα. Να λαχανιάσετε δίχως σκοπό να παραδοθείτε. Να αισθανθείτε.
Σήμερα έκλαψα διαφορετικά. Το θυμικό μου σύστημα σε μη διαχειρίσιμη κατάσταση. Πρωτόγνωρο. Ένιωσα. Νιώθεις;
Δυο λέξεις μόνο.
Δυο άνθρωποι.
