Να έβρεχε τουλάχιστον να ερμήνευε το ποίημά της πειστικότερα..

Πάει στο πιάνο και πατάει το λευκό σι, επαναλαμβανόμενα, με αργό ρυθμό. Απαλά, ίσα ίσα να νιώσει το συρτό ήχο για να του απαντήσει..

Πολύ με ζάλισες απόψε μ' αυτή σου τη μεροληψία,

όλο (ε)σι (ε)σι (ε)σι, σαν όλα τ' άλλα να' ναι αμελητέα. 

Και τότε το δάχτυλό της περνά στο μαύρο σι, προκειμένου να σπάσει τη μονοτονία για την οποία κατηγορήθηκε και να επιφέρει μια ύφεση της έντασής της. Δεν τα κατάφερε. 

Βαλέ βάλε το βέλο σου.

http://www.youtube.com/watch?v=Qg6BwvDcANg

http://www.youtube.com/watch?v=ltIbwNJfKGI

http://www.youtube.com/watch?v=uczQRNRGTi4

http://www.youtube.com/watch?v=51K4cUTuvc0

http://www.youtube.com/watch?v=h1l4pDXbkic

http://www.youtube.com/watch?v=iexoDhvwGbo

Unknown DJ playlist.

Με κοιτάς. Το μέρος μου είναι εδώ;

Μετρά τρεις μέρες τώρα που την αποκαλεί μουσική. Μακάρι να την αποκαλούσε μουσική. Δεν μιλά σε κείνη. Μιλά στην άλλη. Τι κοινότοπη και τι ρηχή προσφώνηση. Μουσική την έλεγε και παλαιότερα. Όταν όλες μουσικές τις έλεγε. Τώρα εκείνη δεν αντιδρά ομιλητικά στις κλήσεις του. Παρά μόνο μουδιάζει και σκέφτεται πως θα έπρεπε να τον φοβάται. Κι ίσως να κάνει καθώς πρέπει. Ίσως να τον φοβάται. Ίσως πάλι να φοβάται το λογισμό της. Μα είναι μπουκιά άψητης κολλώδους ζύμης που της έχει σταθεί στο λαιμό και αρνείται πεισματικά να κατέβει. Την πνίγει. Δε θέλει να την καταπιεί. Θέλει να τη φτύσει.

Ο δρόμος της την έβγαλε στο αστεροσκοπείο, καθώς η αφηρημένη σκέψη δολοφόνησε σε ανύποπτο χρόνο κάθε συγκρότηση, όσο ακόμη βρισκόταν στο Παλέρμο. Δε χάθηκε. Φάνηκε σα να χάθηκε, αλλά θα ήταν ψέμα να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Εκεί ένιωθε οικεία. Εκεί όπου μόνη της ανακάλυπτε συνεχώς τον προορισμό της. Εκεί όπου ακολουθούσε το εκάστοτε προπορευόμενο όχημα για κάνα δυο στενά έως ότου βρει άλλο όχημα, εντονότερου χρώματος, να της αποσπάσει την προσοχή και να συνεχίσει το παιχνίδι της. Ανάθεμα σε κάτι κόκκινα εξάγωνα με μια εγγλέζικη λευκή επιγραφή πάνω τους που δεν της επέτρεπαν να αναπτύξει την επιθυμητή ταχύτητα.

Όταν αντίκρισε τη ΣΓ ετών 40, η οποία νοσηλευόταν λόγω ακρωτηριασμού κάτω άκρου στο άνω τριτημόριο της κνήμης, σε έδαφος σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, στεφανιαίας νόσου και ψυχωσικού συνδρόμου, πήρε μια βαθιά ανάσα. Δε χρειάστηκε άλλη. Αυτοστιγμεί απέκτησε πνεύμα διαυγές και μια ανυπέρβλητη επιθυμία να σώσει λίγη από τη χαμένη ποιότητα ζωής της αναμαλλιασμένης και αποστεωμένης φιγούρας με το σταθερό βλέμμα. Πρώτη συνομιλία με κλινικά τρελό άνθρωπο.

http://www.youtube.com/watch?v=WF34N4gJAKE

Ωραίο κομμάτι. Μου αρέσει. Μου αρέσει και το βίδεο κλιπ του. 

Μου αρέσει το παραμύθι που γράψαμε. Ήταν μια απόπειρα δημιουργίας και μου αρέσουν οι απόπειρες. Σαν λέξη και σαν έννοια. Μου άρεσε και η αντίδρασή σου όταν στο διηγήθηκα. 

Μου αρέσει ο χορός. Μου αρέσει το σώμα που χορεύει. Είναι τόσο απίθανο εργαλείο. Το σώμα μου είναι το εργαλείο μου. Είναι όλο δικό μου. Είμαι όλη δική του. Το κουβαλώ πάντα μαζί μου. Με κουβαλά πάντα μαζί του. Μα μπερδεύομαι. Δεν είμαι το σώμα μου. Χορεύω με αυτό. Διφορούμενο. Είτε χορεύω μέσω αυτού είτε χορεύω μαζί με αυτό.

Μου αρέσει που γράφω μου αρέσει κι όχι μ'αρέσει. Το διαβάζω παράλληλα για να ακούσω τη διαφορά.

Μου αρέσει τόσο το βιβλίο σου. Να' σαι μονάχος - όπως ήσουν μονάχος στα παιδικά σου χρόνια, όταν οι μεγάλοι πηγαινοέρχονταν, μπερδεμένοι σε πράγματα, που σου φαίνονταν σοβαρά και σπουδαία μόνο και μόνο επειδή αυτοί ήταν τόσο απασχολημένοι μαζί τους κι επειδή εσύ δεν καταλάβαινες τίποτα απ' ότι έκαναν. 

Μου αρέσουν οι εικόνες. Οι αντικειμενικά πραγματικές μα ιδίως αυτές που πλάθονται με υποκειμενικότητα και αυθαιρεσίες. Ο Σαββόπουλος γι' αυτό μου αρέσει. Για τις εικόνες του. Κι ας τον σιχαίνεσαι εσύ κι εσύ. Κι εσύ. Εσύ τον αγαπάς όσο κι εγώ. Και μ' αγάπησες κατά τι περισσότερο γι' αυτό το κοινό μας σημείο, δήλωσες.

Μου αρέσουν τα κέικζ. Αρέσκεια που μετράει χρόνια.. Τί ομάδα είσαι; Αεκ Κέικ βέβαια! Σαν τον μπαμπά και τον παππού μου!

Δε μου αρέσει η θλίψη σου. Δε μου αρέσει καθόλου η θλίψη σου. Θέλω χαρά. Έτσι απλά κι εγωιστικά.

Μου άρεσε που χρησιμοποίησα διαφορετική γραμματοσειρά για κάθε διαφορετικό σου και μου αρέσει που το επισημαίνω κιόλας. 

http://www.youtube.com/watch?v=_tlIpbHIEi0

Είπα πως θα χορέψω τη σκέψη μου και δε θα τη μιλήσω.
Άτιμος δραπέτης ο λόγος.

Ο μπαμπάς μου το' μαθε και σου το τραγουδώ.

Τον Μόγλη οι μαϊμούδες επήραν και παν
κι ενώ τον τραβούσαν ψηλά στα κλαδιά
αυτός τότε βλέπει τον άσπρο το Ραν
κι αμέσως του κράζει πολύ δυνατά.

Ο Ραν είναι αετός ή χαρταετός. Αυθαίρετο πόρισμά μου. Η πρώτη εκδοχή ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγω στο υπόλοιπο τραγούδι. Η δεύτερη εκδοχή ωστόσο ικανοποιεί την εικονοπλαστική μου ανάγκη.

Άααασπρε Ραν άσπρε Ραν άσπρε Ραν άσπρε Ραν
οι μαϊμούδες τον Μόγλη επήραν και παν. χ2

χ2 για να το εμπεδώσεις εσύ. Εγώ το ξέρω ήδη. Τον λένε Ραν, είναι άσπρος και γνωρίζει πια πως ο Μόγλης έπεσε θύμα απαγωγής.

Για πέτα στη ζούγκλα να βρεις τον Μπαλού
να βρεις τον Μπακήρα τους άλλους αλλού
και γρήγορα τρέξτε στην κρύα μονιά
εκεί που τα Μπάντερλοκ στήσαν φωλιά.

Πετάει ο Ραν. Πέτα κι εσύ. Φτάσε το απαγορευμένο δάσος που εκτείνεται σφαιρικά κάτω απ' τα μαλλιά μου. Πρόκληση. Σ' αυτό το δάσος δε ζει τίποτα που θα μπορέσει να σου κάνει κακό αν είσαι μαζί μου ή με το Φανγκ.

Τίποτα δεν είναι μόνιμο πέραν της αλλαγής.

Άλλαξα κάλτσες γιατί νισάφι πια.
Άλλαξα δοχείο για να κρυώσει η γκανάσ.
Άλλαξα πλευρό γιατί πλάκωνα το δεξί μου το πολύτιμο χέρι.
Άλλαξα διάθεση γιατί άλλαξαν τα πλάνα μου.
ΞαναΆλλαξα διάθεση γιατί μουσικοθεραπεύτηκα.
ΞαναματαΆλλαξα διάθεση γιατί άλλαξα ηλικία..

Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα, το σώμα σου άρωμα και λέν' ακόμα πως έφυγε και το παλιό σου κενό.

5' και 3''

Μου είναι πια ξεκάθαρο πως δε με θες. Δεν πρέπει να σου λείπω καν. Κι όταν η κακή η ώρα με φέρνει στην κουβέντα σου, εικάζω πως μια απογοήτευση σε καταβάλλει.. μια απογοήτευση για την ιδεολογία που σου κατέρριψα. Δεν τολμώ να σε σκεφτώ για πάνω από πέντε λεπτά σερί. Νιώθω πως μου το έχεις απαγορεύσει. 
Οριακά παράτολμη κι ανυπάκουη..

Παράφρονες

Υποψιάζομαι πως ρουφάνε την ευτυχία σου. Με καλαμάκι μέχρι τον πάτο της ψυχής. Μέχρι ν' ακούσουν τον χαρακτηριστικό ήχο που παράγεται όταν το καλαμάκι μετά βίας ρουφά ψυχή-αέρα-ψυχήψυχή-παγάκι-αέρααέρααέρααα και η έξοδος του Μεσολογγίου της τελευταίας πνοής σου ανήκει πια στο παρελθόν. Δεν το' θελα θα προλάβουν να πουν. Οι σκιές. 

Στα πλαίσια αυτής της παραφροσύνης και λίγο πριν αποκοιμηθώ, απευθύνθηκα στην κάλτσα μου. Μου αποκρίθηκε sleep tight κι άρχισε να μου εξιστορεί μια κακή ταινία. Ένας καταθλιπτικός. Οι άτυχοι γείτονές του. Αυτός απομυζεί κάθε χαρά αυτών ώστε αυτοί και αυτός να εξισωθούν ψυχολογικά. Ανάμεσα σ' αυτούς, και μια κοπέλα εκνευριστικά ευτυχισμένη. Αυτός έχοντας πάθει εμμονή, θέτει ως σκοπό της ζωής του να καταθλίψει αυτήν. Με τα πολλά και άκρως τραγικά, αυτός τα καταφέρνει. Φαίνεται πως αυτή δε διδάχθηκε άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών.

Εγώ όμως το γνωρίζω το ξόρκι και το προβάρω καιρό.. 

Καλώ τον Προστάτη. 

Κι ενώ ο απέναντι κάνει ένα αληθινό τσιγάρο..

..το δικό σου το ηλεκτρονικό με γεύση μάλμπορο σε παραπλανά. Παρεξηγήσεις επί παρεξηγήσεων. Λόγια επιλόγων. Ύπνος επιτόπου. Ένα προβατάκι επί δύο δύο;.

http://www.youtube.com/watch?v=Jj-TWPQIKqM

Κι αν είμαι κακιά; Μα δεν είμαι. Κι αν είμαι κακιά; Μα δεν είμαι. Κι αν είμαι κακιά; Μα δεν είμαι. Κι αν είμαι κακιά; Μα δεν πεινάω. Κι αν είμαι; Μα αφού δεν πεινάω.

Και μου λέει σώπα μου λέει και της λέω ναι. Σοβαρά;

Ο Πι της είπε να μην απογοητεύεται. Της είπε πως θα συνηθίσει. Κάτι θα ξέρει. Εδώ προβλήθηκε η ζωή του στο σινεμά. Την ίδια στιγμή το ράδιο της έλεγε πως κάθε μέρα είναι Σάββατο. Ο Πι2 της είπε πως έχει χάσει το σύγχρονο ορισμό του τρεντ. Κι εκείνη του είπε αδύνατον. Οι κουκς της είπαν πως ο κόσμος απλώς την μάσησε. Η κυρία Αυτοπεποίθηση της είπε να μη μασάει. 

Σε ένα φανάρι σταματημένη σήμερα κι ενώ άκουγε δωδέκατο πίθηκο που κι αυτός κάτι της έλεγε κι ενώ κούναγε ρυθμικά πάνωκάτωγιο το κεφάλι τηςγιο με τον αγκώνα ακουμπισμένο στο ανοιχτό παράθυρο του αγωνιστικού της αυτοκινήτου, σκέφτηκε πως αν παίζοντας ταμπού πετύχαινε τη λέξη σωπαίνω, θα ήταν τέλειο να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του εν λόγω κειμένου για περιγραφή. Μετά όμως θυμήθηκε πόσο πάλιωσε αυτή η φράση και πόσο λίγοι από τους υποψήφιους για αύριο συμπαίκτες της θα την είχαν ακούσει να ξεκαρδίζεται λέγοντας και μου λέει..

Α ναι. Ο δωδέκατος πίθηκος της είπε πως η ζωή έχει κανόνες. AmsterDamn it.

Άστοχες βολές κι υπερβολές

Συναλλαγές. Εκεί που η προσφορά συναντά τη ζήτηση. Προσφέρω φιλία. Ζητάς φιλία; Έλα να γίνουμε φίλοι. Υπολογίζω πως αν γίνω λίγο φίλη σου, θα με ανταμείψεις με τηλεφωνήματα σε εβδομαδιαία βάση προς αποφυγή παραπόνων, με μία και μοναδική βραδινή έξοδο στην μπλε αλεπού που παρατήρησες πως την έχω απωθημένο, με συζητήσεις που να εμβαθύνουν ενίοτε σε ζητήματα καρδιοχειρουργικής που είναι κι απ' τα πιο εύκολα χειρουργεία και με λοιπές κοινωνικές δραστηριότητες. Αν γίνω πολύ φίλη σου, τα κέρδη δύνανται να πολλαπλασιαστούν. Το ρίσκο όμως αυξάνεται κατακόρυφα διότι πολύ-φίλε μου θα επενδύσω γενναιόδωρα συναισθηματικά πάνω σου. Κι είναι τώρα κάμποσος καιρός που συνειδητοποιώ αυτό το ρίσκο και παλεύω να θωρακιστώ. Τείνω μάλιστα να ασπαστώ την άποψη του χαριτολογώντας φίλου μου Έμερσον πως βαδίζουμε μόνοι μας σ' αυτό τον κόσμο. Οι φίλοι, όπως τους επιθυμούμε, είναι όνειρα και μύθοι.

Είμαι ρομαντική αλλά τούτη τη στιγμή που γράφω έχω την ανάγκη να πω τέρμα στις μεγάλες επενδύσεις. Κι αυτό πολύ-φίλοι μου είναι η τρομοκρατική δήλωση λίγο πριν την τρομοκρατική ενέργεια. Καλά τα καταφέρατε.

Αναρωτιέσαι αν αποποιούμαι την ευθύνη της τρομοκρατίας μου; Ναι αυτό κάνω γιατί μόνο εγώ δε φταίω.

Ζαχαρούλα με λεν.

Δε με παίρνει ο ύπνος και αποφασίζω να γουρουνιάσω. Ένσταση. Αυτή η λέξη προσβάλλει αδίκως τα γουρούνια. Γιατί να συγχέεται το γουρούνιασμα με ίδιον του γουρουνιού; Μαγνητοφωνώντας δυο χρόνια πίσω συνέντευξη της γιαγιάς μου περί της διαδικασίας παραγωγής λούζας εστι τηνιακός παστός μεζές από ωμοπλάτη χοίρου έμαθα πολλά για τα γουρούνια που περιέργως πως έχω συγκρατήσει. Τα γουρούνια είναι μεγάλα ζώα ζα φόρος τιμής στην τοπική διάλεκτο. Μεγάλα σε μέγεθος. Μεγάλα σε σημείο να φτάνουν τον πληθυντικό του μέτρου. Τον μεγάλο πληθυντικό του μέτρου αν είναι καλοθρεμμένα. Τρελό; Μέχρι να μου το ανατρέψει η γιαγιά, τα γουρούνια είχαν μέγεθος ασβού. Το πρώτο ζώο που μου' ρθε στο μυαλό ρε. Αλήθεια. Και δεν το' χω καν απαντήσει ποτέ στη ζωή μου. Ίσως το υποσυνείδητό μου ορμώμενο από την βρώμα του φρεσκοβαμμένου σπιτιού στην οποία μάλιστα μπορεί να αποδοθεί η αϋπνία μου, γιατί έχω ευαίσθητη μύτη με διορθωμένο χειρουργικά διάφραγμα, να λειτούργησε με τοιούτο τρόπο και να είπε ασβός. Έτσι η ανερμάτιστη μέχρι προσφάτως θεωρία χτισίματος σπιτιών από τρία γουρουνάκια, βρίσκει ένα αξιοσέβαστο μέγεθος χτιστών για να θεμελιωθεί. Επίσης. Τα οικόσιτα γουρούνια τρώνε χαρούπια, καρπουζόφλουδες και αποφάγια. ΧΑΡΟΥΠΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΥΖΟΦΛΟΥΔΕΣ. Το δικό μου το γουρούνιασμα αναφέρεται σε τούρτα σοκολάτα πορτοκάλι. Μακάρι να γουρούνιαζα γουρούνιαζα και να έτρωγα καρπουζόφλουδες και μάλιστα μόνο όταν μου τις πετούσαν. Πάντως εντέλει δε βρήκα τούρτα να γουρουνιάσω. Απ' ό,τι φαίνεται με πρόλαβε ένα συγγενικό γουρούνι από το οποίο κληρονόμησα το νυχτερινό συνήθειο μαζί με την ελιά στο πιγούνι.

Νιώθω την ανάγκη να επεκταθώ στο θέμα των χοίρων και των χοιροσφαγίων μιας κι έμαθα τόσα από τη γιαγιά τη Ζαχαρούλα. Νυστάζω όμως και θα πω μόνο αυτό: Τα χειρότερα χοιροσφάγια μιας χυμώδους χήρας χειροκροτήθηκαν χειμαρρωδώς στη Χιροσίμα. Μ' αρέσει να παίζω με τις λέξεις. Γι' αυτό γράφω τόσο καλό ραπ.

Εκνευρίστηκα τώρα.

Εκνευρίζομαι συχνά και θα προσπαθήσω να εξηγήσω το φαινόμενο.

Είναι θέμα ισοζυγίου και την έχω ήδη μεταλαμπαδεύσει πολλάκις αυτή μου τη γνώση. Συσσωρεύω πολλή ενέργεια. Προσλαμβάνω περισσότερη απ' όση δαπανώ. Η πρόσληψη έγκειται στο καταναλωθέν φαί μου θερμίδες διάολε και στην πρίζα μου. Έχω μια πρίζα στο δωμάτιό μου, δεξιά απ' το χρυσό κάδρο και κάτω απ' τον μωσαϊκό καθρέφτη. Τα βράδια η πρίζα μου είναι κατειλημμένη από το αντικουνουπικό. Τα πρωινά όμως τη συνδέω με δυο δάχτυλά μου, τον μέσο και τον παράμεσο που είναι και τα πιο μακριά. Μην μπερδεύεσαι. Ο δείκτης είναι μακρύτερος του παράμεσου μόνο στα κορίτσια. Εγώ είμαι αγόρι κι έχω πλάτες. Παρατηρήθηκε απόκλιση απ' το θέμα. Ανασκουμπώσου. Ως στόχος κάθε ημέρας τίθεται η επίτευξη μηδενικού ισοζυγίου. Συνεπώς αφότου φορτιστώ ξεκινά ο αγώνας αποφόρτισης. Η δαπάνη ηλεκτρικής ενέργειας έγκειται στη φυσική και νοητική μου δραστηριότητα. Επιλέγω να αγνοήσω τη θερμογένεση λόγω τροφής γιατί είναι αμελητέα και γιατί έτσι. Φτάνω να παρατηρώ λοιπόν πολλές μέρες το τεράστιο απόθεμα ενέργειας που λιμνάζει μέσα μου. Λάθος. Δε λιμνάζει. Ρέει ανεξέλεγκτα χωρίς να εκτονώνεται και αναγκάζει σε ταλάντωση τα νεύρα μου. Εκνευρισμός. Να ο ορισμός. 

Συνδέστε μου καλώδια σε χέρια και πόδια και ρουφήξτε την περίσσεια ενέργειάς μου να μην υποφέρω. Έως τότε πάω να σιδερώσω τα νεύρα μου. 

Κάτι

Μαύρε
πεινάς
κλάψε
κλάσε
φώναξε
πιο δυνατά ρε
νιώσε
βγες έξω
περπάτα
έντονα
εντονότερα
τρέξε
χοπ χοπ
σα να σε κυνηγάνε
λαχάνιασε
κοκκίνισε
σταμάτα ένα δεύτερο πριν εκραγείς
σκύψε
κάνε αποθεραπεία
για δες στον καθέφτη
γυαλίζει κάθε ίντσα της επιφάνειάς σου
πλύσου
αρωματίσου
ντύσου
γράψε κάτι.

Καλέ καλέ μια δίεση που είναι και της μοδός.

Καλέ καλέ #1 - Κόλλησε το μάτι μου.
Καλέ καλέ #2 - Κόλλησε η σκέψη μου. Τί ήταν τώρα αυτό;
Καλέ καλέ #3 - Σημειώσατε ακόμα ένα υπερφαγικό επεισόδιο.

Καλέ καλέ #4 - Ψυχώσεις. Όλες δικές μου. Μου. 

Καλέ καλέ #5 - Απαράδεκτη συχνότητα αναρτήσεων.

Έπαθα μια σύγχυση έπαθα εικάζω πως την έπαθα.

Πρόβλημα. Να ένα πρόβλημα. Επιχειρώ να λύσω το πρόβλημα. Γράφω τώρα επειδή ήθελα να γράψω χτες αλλά δεν είχα μαζί μου μέσο γραφής μήτε ηλεκτρονικό μήτε συμβατικό. Ακούω σκαθάρια πάλι. Βεντουζάρω τα αυτιά μου στη ζαρντινιέρα και το βλέμμα μου στρίβει παρανοϊκά διαγώνια να φτάσει το χώμα. Προηγήθηκε αυτόματο πότισμα οπότε τώρα εγείρονται ενυδατωμένα τα οπωροκηπευτικά. Μεταξύ πολλών και καυτερές πιπεριές. Αυτές δεν ακούγονται όμως. Yesterdayyy all my troubles seemed so far awayyyy. Όχι πως τώρα είναι σιμά μου. Δεν είμαι μυωπική για να αποκαλύπτονται ξάφνου πράγματα και καταστάσεις μπρος μου. Ούτε τόσο δα μυωπική. Πφφφ θα' θελα να είμαι λίγο. Ίσα ίσα να δικαιολογείται η αγορά κοκάλινων γυαλιών. Γι' αυτό πήγα στον οφθαλμίατρο. Οι πονοκέφαλοι ήταν πρόφαση γατάκια. Obla di obla da life goes on λα λαλαλαλαlife goes on. Την κάνω την υπέρβαση και επιβιώνω και χωρίς γυαλιά. Φτάνει που έχω κρίκους σκουλαρίκια. [S]he said [s]he loves you and you know that can be bad yeah yeah yeaaaah. Άκυρο. Και διαφωνώ. Γιατί κακό; Got-to-be-a-joker-he-just-do-what-he-please σουπ τουρουτουρου ρουυυυυ ρουμ σουπ τουρουρουρου. Έτσι είναι. Γιατί έτσι πρέπει και γιατί το λέω εγώ η κόκκινη βασίλισσα. Twist n' shout. Σε προστακτική. Κουνήσου μαριονέτα μου στο ρυθμό της μουσικής. I look at all the lonely people.. και σκέφτομαι τι έκφραση θα πάρουν σαν τους πετάξω σε συναυλία των μιουζ, σε αλάνα με συνομηλίκους τους να παίζουν μπανάνα ξεμπανάνα ή στο εκ κινήσει αυτοκίνητο του μεγάλου τους έρωτα. So we sailed on to the sun till we found the sea green and we lived beneath the waves in our yellow submarine. Παρ' ότι υποβρύχιο, πάντα το κάνω εικόνα αραγμένο παρκαρισμένο σε σύννεφο αφράτο και παρ' ότι δηλωμένα κίτρινο, πάντα το βλέπω πολύχρωμο. Θα περνούσα μια μέρα στα σύννεφα. Χτες αυτό σκεφτόμουν. Πόσο θα' θελα να μένω κάθε βράδυ κι αλλού. Επιλεγμένα αλλού βέβαια. Εφτά χώροι διαμονής για τις εφτά μέρες της εβδομάδας μου. Το εξαπανέκαθεν σπίτι μου. Ένα διαμέρισμα στο Κουκάκι. Ένα τροχόσπιτο. Ένα ιστιοπλοϊκό. Ένα δενδρόσπιτο στον κήπο της Βαβανού. Μία σκηνή θεάτρου. Ένα υποβρύχιο στα σύννεφα. Εσωτερική διακόσμηση δική μου.













Άφησα χώρο στη φαντασία μου και σου. Nothing's gonna change my world. Και στο καπάκι.. You say you want a revolutiooon weeell you knowww.. we all wanna change the world.

http://www.youtube.com/watch?v=ajCYQL8ouqw

Μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Δεν μ' αρέσει να με σπρώχνω ή να με σπρώχνεις ή να σε σπρώχνω ή να σε σπρώχνεις. Είναι απλό. Μόνο εγώ το βλέπω ότι είναι απλό; Πρώτα χαμογελάς, έπειτα ντύνεσαι γκοτέσκο πιθανότατα και τέλος φεύγεις. Αλγόριθμος. Αν λείψει το αρχικό βήμα, μην προχωρήσεις στα επόμενα. Αν λείψει το δεύτερο, θα' χει πλάκα.  

Ό,τι ακούγεται

- Γεια σουυυ..

Ξαπλώνει ανακουφισμένη και σέρνει με ευκολία το πιάνο δίπλα της.

- [...]

- Καλά ήτανε..

Βουλιάζει σε δυο άσπρα παχιά μαξιλάρια και καρφώνει το βλέμμα της στο βασιλικό μάφιν απέναντι και ελαφρώς δεξιά της.

- Το πρωί  ξύπνησα τρεις φορές. Μία για τη νονά, μία για σένα και μία για μένα. Έφαγα καρπούζι με άγχος και προσήλωση μη τυχόν μου πέσει κουκούτσι στο πλακάκι και χαθεί έτσι άδοξα η υπόλοιπη μέρα μου. Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Όχι μαζί. Με διαφορά ενός τετάρτου. Ένα τέταρτο του κύκλου είναι 90 μοίρες. 90 μοιρών γωνία είναι ορθή. Ορθή ήταν και η απόφασή μου να μη φάω παγωτίνι τότε. Μοιάζω εγκρατής μπροστά στους άλλους. Το βράδυ που όλοι κοιμούνται είναι η σωστή στιγμή. Συζητήσαμε αρκετά. Οι σκέψεις μας φούσκες από αμφίβολης καθαρότητας σαπουνόνερο αιωρούνταν πάνω απ' τα κεφάλια μας. Τι μανία είχα και είχε με τις φούσκες. Κι όταν μία έσκασε στο στόμα μου πικραίνοντάς με μέχρι μορφασμού, έσκασε και η ιδέα.

- [...]

Ανοιγοκλείνει την ουρά του πιάνου με τον αντίχειρά της μόνο (!).

- Ιδέα να εκτρέψουμε κατσίκια. 

Μισώ. Το δήλωσα άλλωστε.

Θέλω[;] να λέω πιο σπάνια σ' αγαπώ. Δεν είναι ότι δε σ' αγαπώ. Μάλλον είναι ότι σ' αγαπώ αλλά φοβάμαι μη συνηθίσω να σ'αγαπώ όπως συνήθισα να λέω σ'αγαπώ. Κι εσένα αγαπώ. Εσένα κι αν αγαπώ. Προφανώς κι εσένα αγαπώ. Και σε σένα το λέω συχνά. Αν βλάπτει δεν ξέρω. Μπορεί γι' αυτό να έχω βγάλει τόσα σπυράκια. Οργανική αντίδραση. Του οργανισμού μου εννοώ. Όχι της χημείας. Πιθανότατα να' ναι κι αυτηνής βέβαια. Ένας νομικός θα έλυνε το πρόβλημα τώρα. 

Ημικρανία.

Ο ναυαγός με μάτιαξε. Είμαι σίγουρη ότι εκείνος ευθύνεται. Τρόμαξα λίγο με την όψη του. Μετά θυμήθηκα ότι είναι ιδιοκτήτης κρεοπωλείου και τρόμαξα περισσότερο. Μπούτσερ. Με γενειάδα. Μαύρη. Θεόρατος. Άγρια φυσιογνωμία. Άγριο βλέμμα. Αν ήταν και γαλανό, ο πονοκέφαλός μου θα' ταν αφόρητος υπολογίζω. Πάλι καλά. 

"Άγριο ζώο.." απάντησα με μικρό δισταγμό αλλά καλά καμουφλαρισμένο πίσω απ' την αυτοπεποίθηση που μου προσέδιδε η ηλικιακή μου υπεροχή. Όχι ο ναυαγός. Δεν είμαι για δαρβινική θεώρηση των πραγμάτων τώρα δα. "Η φώκια είναι άγριο ή ήμερο ζώο;" είχε προηγηθεί η ερώτηση της σοφής. Εντυπωσιασμένη απ' την ορθότητα της απάντησής μου, συνέχισε "..ξέρεις πως να την ημερεύεις;..". Αρνητικό το νεύμα μου παρ' ότι ενήλικη . "Παίρνεις μια σκούπα και χτενίζεις τα μουστάκια της!". Η ανακοίνωση της μικρής ήταν αποκάλυψη ακόμα και για την ίδια. Η ζωντάνια της υπερνικούσε το θανατικό του νεκροταφείου. Τι καλά που είχαμε βρεθεί εκεί. Τι καλά που δε στεναχωριόμουν. Τι καλά που είμαι καλά. Έστω για τώρα. 

http://www.youtube.com/watch?v=cMFWFhTFohk

Νιώθω λίγο σα να πενθώ..

Το νήμα δύο το κρατούσαμε. Ποιος το έκοψε δεν ξέρω.
Πρέπει να κάνω διανομή ρόλων. Τρεις οι Μοίρες, μία η Άτροπος, μα δύο εμείς. Βέβαια στο θίασο χωράνε κι άλλοι. Ω ναι. Για δες πως καλουπώνονται οι λέξεις στην πραγματικότητα που αποτυπώνουν. Θαύμα.

Θαυματίνη με αποκαλεί πότε πότε. Θέλω πίσω πολλά μα δε μου ανήκουν. Θολές εικόνες. Θαμπή είσαι πολύ. Θυμώνω μα πιο πολύ λυπάμαι. Θυμάμαι σκέψεις που μας χωρούσανε μαζί.
Καλά θκάω.

Είναι κι αυτή στο θίασο. Όχι τον δικό μου. Άλλον. Αλλουνού. Του τύπου. Του τύπου απ' το μπαρ. Κι είναι τόσο αντιπαθητική. Απορώ που το βλέπω μόνο εγώ. Απορώ που με απασχολεί τόσο. Δεν θέλω να τη συναναστρέφομαι. Τη νιώθω ύπουλη. Τη νιώθω κίβδηλη. Μπορεί να φταίει το ξέθωρο γαλάζιο. Κχχχχχχ. Σκόρδα πλεξούδες στα μαλλιά μου όταν σε βλέπω. Κοντή!

Σήμερα τρελάθηκα.

Μύρτα

Νεκρή. Πνεύμα είναι. Τη σκότωσε εκείνος. Ε όχι δα. Το ψέμα είναι αρκετό να σκοτώσει; Τρελή είναι. Δεν ήταν όμως. Τώρα είναι. Έγινε. Αυτός την τρέλανε. Μήπως απλώς την αποσυντόνισε; Την τρέλανε. Όσο ζούσε κι ανέπνεε ήταν καλά. Ισορροπημένη. Breathe in breathe out. Από τη μύτη μόνο και με ελαφρό μειδίαμα στα χείλη προς διεύρυνση της αναπνευστικής οδού. Ήξερε τι ήθελε. Τουλάχιστον στα τελευταία της το είχε βρει. Ήταν χαρούμενη. Αυτή κι ο έρωτάς της κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή κι ενίοτε τις Κυριακές. Σαφώς και δεν ήταν όλα ρόδινα. Ούτε τα έβλεπε έτσι. Ωστόσο ό,τι απείχε από τις αποχρώσεις του ροδί το αγνοούσε. Και ξάφνου ένα παφ.. Κούφιος ήχος. Ένας ήχος που την έκανε να απορεί.. "Τον άκουσα, δεν τον άκουσα; Κι αν τον άκουσα, ποιός πού πότε πώς;" Τίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι; Χμμ αυτό το μακρόσυρτο ιιιιιιιιιιιιιιιιιι.. Μόνο φαντάσου το σαν αποκαρδιωτικό καρδιογράφημα. Τρομερό.

Τίποτα. Τίποτα. Δε θέλω κάτι. Τί να θέλω.. Πνεύμα είμαι εγώ. Αερικό. Έχω και δυο φτερά στη μέση. Δεν είναι κεντραρισμένα στον κόκκυγα βέβαια. Φταίει που η μοδίστρα δεν έχει την αίσθηση της συμμετρίας. Σαν το Θεό κι αυτή, που έβαλε την ελιά της μύτης μου τρία χιλιοστά πιο αριστερά απ' ότι όριζε η αρχιτεκτονική του προσώπου μου.

Και τώρα το μπαλέτο τη ζητά εκδικητική και ανελέητη. Πνεύμα κακό. Να στέκεται στο κέντρο της σκηνής. Μόνη της. Να καλεί τα Γουίλις σε ανάλαφρους, δήθεν παραδεισένιους, παραπλανητικούς χορούς. Να δέχεται με αυταρέσκεια υποκλίσεις. Μόνη της. Κρίμα είναι.

Από καρδιά πήγε όπως και το περίμενε.. Από καρδιά ξέμεινε.