Με κοιτάς. Το μέρος μου είναι εδώ;

Μετρά τρεις μέρες τώρα που την αποκαλεί μουσική. Μακάρι να την αποκαλούσε μουσική. Δεν μιλά σε κείνη. Μιλά στην άλλη. Τι κοινότοπη και τι ρηχή προσφώνηση. Μουσική την έλεγε και παλαιότερα. Όταν όλες μουσικές τις έλεγε. Τώρα εκείνη δεν αντιδρά ομιλητικά στις κλήσεις του. Παρά μόνο μουδιάζει και σκέφτεται πως θα έπρεπε να τον φοβάται. Κι ίσως να κάνει καθώς πρέπει. Ίσως να τον φοβάται. Ίσως πάλι να φοβάται το λογισμό της. Μα είναι μπουκιά άψητης κολλώδους ζύμης που της έχει σταθεί στο λαιμό και αρνείται πεισματικά να κατέβει. Την πνίγει. Δε θέλει να την καταπιεί. Θέλει να τη φτύσει.

Ο δρόμος της την έβγαλε στο αστεροσκοπείο, καθώς η αφηρημένη σκέψη δολοφόνησε σε ανύποπτο χρόνο κάθε συγκρότηση, όσο ακόμη βρισκόταν στο Παλέρμο. Δε χάθηκε. Φάνηκε σα να χάθηκε, αλλά θα ήταν ψέμα να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Εκεί ένιωθε οικεία. Εκεί όπου μόνη της ανακάλυπτε συνεχώς τον προορισμό της. Εκεί όπου ακολουθούσε το εκάστοτε προπορευόμενο όχημα για κάνα δυο στενά έως ότου βρει άλλο όχημα, εντονότερου χρώματος, να της αποσπάσει την προσοχή και να συνεχίσει το παιχνίδι της. Ανάθεμα σε κάτι κόκκινα εξάγωνα με μια εγγλέζικη λευκή επιγραφή πάνω τους που δεν της επέτρεπαν να αναπτύξει την επιθυμητή ταχύτητα.

Όταν αντίκρισε τη ΣΓ ετών 40, η οποία νοσηλευόταν λόγω ακρωτηριασμού κάτω άκρου στο άνω τριτημόριο της κνήμης, σε έδαφος σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, στεφανιαίας νόσου και ψυχωσικού συνδρόμου, πήρε μια βαθιά ανάσα. Δε χρειάστηκε άλλη. Αυτοστιγμεί απέκτησε πνεύμα διαυγές και μια ανυπέρβλητη επιθυμία να σώσει λίγη από τη χαμένη ποιότητα ζωής της αναμαλλιασμένης και αποστεωμένης φιγούρας με το σταθερό βλέμμα. Πρώτη συνομιλία με κλινικά τρελό άνθρωπο.

http://www.youtube.com/watch?v=WF34N4gJAKE

Ωραίο κομμάτι. Μου αρέσει. Μου αρέσει και το βίδεο κλιπ του. 

Μου αρέσει το παραμύθι που γράψαμε. Ήταν μια απόπειρα δημιουργίας και μου αρέσουν οι απόπειρες. Σαν λέξη και σαν έννοια. Μου άρεσε και η αντίδρασή σου όταν στο διηγήθηκα. 

Μου αρέσει ο χορός. Μου αρέσει το σώμα που χορεύει. Είναι τόσο απίθανο εργαλείο. Το σώμα μου είναι το εργαλείο μου. Είναι όλο δικό μου. Είμαι όλη δική του. Το κουβαλώ πάντα μαζί μου. Με κουβαλά πάντα μαζί του. Μα μπερδεύομαι. Δεν είμαι το σώμα μου. Χορεύω με αυτό. Διφορούμενο. Είτε χορεύω μέσω αυτού είτε χορεύω μαζί με αυτό.

Μου αρέσει που γράφω μου αρέσει κι όχι μ'αρέσει. Το διαβάζω παράλληλα για να ακούσω τη διαφορά.

Μου αρέσει τόσο το βιβλίο σου. Να' σαι μονάχος - όπως ήσουν μονάχος στα παιδικά σου χρόνια, όταν οι μεγάλοι πηγαινοέρχονταν, μπερδεμένοι σε πράγματα, που σου φαίνονταν σοβαρά και σπουδαία μόνο και μόνο επειδή αυτοί ήταν τόσο απασχολημένοι μαζί τους κι επειδή εσύ δεν καταλάβαινες τίποτα απ' ότι έκαναν. 

Μου αρέσουν οι εικόνες. Οι αντικειμενικά πραγματικές μα ιδίως αυτές που πλάθονται με υποκειμενικότητα και αυθαιρεσίες. Ο Σαββόπουλος γι' αυτό μου αρέσει. Για τις εικόνες του. Κι ας τον σιχαίνεσαι εσύ κι εσύ. Κι εσύ. Εσύ τον αγαπάς όσο κι εγώ. Και μ' αγάπησες κατά τι περισσότερο γι' αυτό το κοινό μας σημείο, δήλωσες.

Μου αρέσουν τα κέικζ. Αρέσκεια που μετράει χρόνια.. Τί ομάδα είσαι; Αεκ Κέικ βέβαια! Σαν τον μπαμπά και τον παππού μου!

Δε μου αρέσει η θλίψη σου. Δε μου αρέσει καθόλου η θλίψη σου. Θέλω χαρά. Έτσι απλά κι εγωιστικά.

Μου άρεσε που χρησιμοποίησα διαφορετική γραμματοσειρά για κάθε διαφορετικό σου και μου αρέσει που το επισημαίνω κιόλας. 

http://www.youtube.com/watch?v=_tlIpbHIEi0

Είπα πως θα χορέψω τη σκέψη μου και δε θα τη μιλήσω.
Άτιμος δραπέτης ο λόγος.

Ο μπαμπάς μου το' μαθε και σου το τραγουδώ.

Τον Μόγλη οι μαϊμούδες επήραν και παν
κι ενώ τον τραβούσαν ψηλά στα κλαδιά
αυτός τότε βλέπει τον άσπρο το Ραν
κι αμέσως του κράζει πολύ δυνατά.

Ο Ραν είναι αετός ή χαρταετός. Αυθαίρετο πόρισμά μου. Η πρώτη εκδοχή ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγω στο υπόλοιπο τραγούδι. Η δεύτερη εκδοχή ωστόσο ικανοποιεί την εικονοπλαστική μου ανάγκη.

Άααασπρε Ραν άσπρε Ραν άσπρε Ραν άσπρε Ραν
οι μαϊμούδες τον Μόγλη επήραν και παν. χ2

χ2 για να το εμπεδώσεις εσύ. Εγώ το ξέρω ήδη. Τον λένε Ραν, είναι άσπρος και γνωρίζει πια πως ο Μόγλης έπεσε θύμα απαγωγής.

Για πέτα στη ζούγκλα να βρεις τον Μπαλού
να βρεις τον Μπακήρα τους άλλους αλλού
και γρήγορα τρέξτε στην κρύα μονιά
εκεί που τα Μπάντερλοκ στήσαν φωλιά.

Πετάει ο Ραν. Πέτα κι εσύ. Φτάσε το απαγορευμένο δάσος που εκτείνεται σφαιρικά κάτω απ' τα μαλλιά μου. Πρόκληση. Σ' αυτό το δάσος δε ζει τίποτα που θα μπορέσει να σου κάνει κακό αν είσαι μαζί μου ή με το Φανγκ.