Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Παράφρονες

Υποψιάζομαι πως ρουφάνε την ευτυχία σου. Με καλαμάκι μέχρι τον πάτο της ψυχής. Μέχρι ν' ακούσουν τον χαρακτηριστικό ήχο που παράγεται όταν το καλαμάκι μετά βίας ρουφά ψυχή-αέρα-ψυχήψυχή-παγάκι-αέρααέρααέρααα και η έξοδος του Μεσολογγίου της τελευταίας πνοής σου ανήκει πια στο παρελθόν. Δεν το' θελα θα προλάβουν να πουν. Οι σκιές. 

Στα πλαίσια αυτής της παραφροσύνης και λίγο πριν αποκοιμηθώ, απευθύνθηκα στην κάλτσα μου. Μου αποκρίθηκε sleep tight κι άρχισε να μου εξιστορεί μια κακή ταινία. Ένας καταθλιπτικός. Οι άτυχοι γείτονές του. Αυτός απομυζεί κάθε χαρά αυτών ώστε αυτοί και αυτός να εξισωθούν ψυχολογικά. Ανάμεσα σ' αυτούς, και μια κοπέλα εκνευριστικά ευτυχισμένη. Αυτός έχοντας πάθει εμμονή, θέτει ως σκοπό της ζωής του να καταθλίψει αυτήν. Με τα πολλά και άκρως τραγικά, αυτός τα καταφέρνει. Φαίνεται πως αυτή δε διδάχθηκε άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών.

Εγώ όμως το γνωρίζω το ξόρκι και το προβάρω καιρό.. 

Καλώ τον Προστάτη. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου