Έρχεται αυτός ο καταραμένος ο καιρός που όλο το βάρος της πόλης σε καταπλακώνει κι είναι τότε που νιώθεις να πιέζεσαι τόσο όσο χρειάζεται για να φυτευτείς στο χώμα, να απορροφηθείς από τα έγκατα της γης, να κάνεις μια χειραψία γνωριμίας με τα ελουχίμ, να κάνεις ένα νεύμα αποχαιρετισμού προς τα ελουχίμ, να τρυπήσεις ως άλλος μετροπόντικας τα νέα στρώματα γης που θα συναντήσεις και να ανθίσεις στο αντιδιαμετρικά απέναντι απ' όπου ξεκίνησες χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου