Μετρά τρεις μέρες τώρα που την αποκαλεί μουσική. Μακάρι να την αποκαλούσε μουσική. Δεν μιλά σε κείνη. Μιλά στην άλλη. Τι κοινότοπη και τι ρηχή προσφώνηση. Μουσική την έλεγε και παλαιότερα. Όταν όλες μουσικές τις έλεγε. Τώρα εκείνη δεν αντιδρά ομιλητικά στις κλήσεις του. Παρά μόνο μουδιάζει και σκέφτεται πως θα έπρεπε να τον φοβάται. Κι ίσως να κάνει καθώς πρέπει. Ίσως να τον φοβάται. Ίσως πάλι να φοβάται το λογισμό της. Μα είναι μπουκιά άψητης κολλώδους ζύμης που της έχει σταθεί στο λαιμό και αρνείται πεισματικά να κατέβει. Την πνίγει. Δε θέλει να την καταπιεί. Θέλει να τη φτύσει.
Ο δρόμος της την έβγαλε στο αστεροσκοπείο, καθώς η αφηρημένη σκέψη δολοφόνησε σε ανύποπτο χρόνο κάθε συγκρότηση, όσο ακόμη βρισκόταν στο Παλέρμο. Δε χάθηκε. Φάνηκε σα να χάθηκε, αλλά θα ήταν ψέμα να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Εκεί ένιωθε οικεία. Εκεί όπου μόνη της ανακάλυπτε συνεχώς τον προορισμό της. Εκεί όπου ακολουθούσε το εκάστοτε προπορευόμενο όχημα για κάνα δυο στενά έως ότου βρει άλλο όχημα, εντονότερου χρώματος, να της αποσπάσει την προσοχή και να συνεχίσει το παιχνίδι της. Ανάθεμα σε κάτι κόκκινα εξάγωνα με μια εγγλέζικη λευκή επιγραφή πάνω τους που δεν της επέτρεπαν να αναπτύξει την επιθυμητή ταχύτητα.
Όταν αντίκρισε τη ΣΓ ετών 40, η οποία νοσηλευόταν λόγω ακρωτηριασμού κάτω άκρου στο άνω τριτημόριο της κνήμης, σε έδαφος σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, στεφανιαίας νόσου και ψυχωσικού συνδρόμου, πήρε μια βαθιά ανάσα. Δε χρειάστηκε άλλη. Αυτοστιγμεί απέκτησε πνεύμα διαυγές και μια ανυπέρβλητη επιθυμία να σώσει λίγη από τη χαμένη ποιότητα ζωής της αναμαλλιασμένης και αποστεωμένης φιγούρας με το σταθερό βλέμμα. Πρώτη συνομιλία με κλινικά τρελό άνθρωπο.
Ο δρόμος της την έβγαλε στο αστεροσκοπείο, καθώς η αφηρημένη σκέψη δολοφόνησε σε ανύποπτο χρόνο κάθε συγκρότηση, όσο ακόμη βρισκόταν στο Παλέρμο. Δε χάθηκε. Φάνηκε σα να χάθηκε, αλλά θα ήταν ψέμα να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Εκεί ένιωθε οικεία. Εκεί όπου μόνη της ανακάλυπτε συνεχώς τον προορισμό της. Εκεί όπου ακολουθούσε το εκάστοτε προπορευόμενο όχημα για κάνα δυο στενά έως ότου βρει άλλο όχημα, εντονότερου χρώματος, να της αποσπάσει την προσοχή και να συνεχίσει το παιχνίδι της. Ανάθεμα σε κάτι κόκκινα εξάγωνα με μια εγγλέζικη λευκή επιγραφή πάνω τους που δεν της επέτρεπαν να αναπτύξει την επιθυμητή ταχύτητα.
Όταν αντίκρισε τη ΣΓ ετών 40, η οποία νοσηλευόταν λόγω ακρωτηριασμού κάτω άκρου στο άνω τριτημόριο της κνήμης, σε έδαφος σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, στεφανιαίας νόσου και ψυχωσικού συνδρόμου, πήρε μια βαθιά ανάσα. Δε χρειάστηκε άλλη. Αυτοστιγμεί απέκτησε πνεύμα διαυγές και μια ανυπέρβλητη επιθυμία να σώσει λίγη από τη χαμένη ποιότητα ζωής της αναμαλλιασμένης και αποστεωμένης φιγούρας με το σταθερό βλέμμα. Πρώτη συνομιλία με κλινικά τρελό άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου